Z Tokio do Tokio: 2012 – „Drogie” potknięcie

Nie da się ukryć, że medalowe nadzieje w Londynie były bardzo duże. Szeroko pojęta Polska Siatkówka cały czas czekała na powtórzenie sukcesu z 1976 roku, a napędzająca się biało-czerwona reprezentacja, wydawała się być w stanie sprostać temu zadaniu.

Po klęsce w mistrzostwach świata w 2010 roku ze stanowiskiem trenera męskiej reprezentacji pożegnał się Daniel Castellani, pod wodzą którego Polacy rok wcześniej zdobyli mistrzostwo Europy. Argentyńczyka zastąpił Włoch Andrea Anastasi, który na koncie miał szereg sukcesów. Z Polską zaczął osiągać medalowe wyniki – brąz mistrzostw Europy i Ligi Światowej oraz srebro w Pucharze Świata, które dało awans na igrzyska w Londynie. Nic też dziwnego marzenia o olimpijskim w medalu były jak najbardziej uprawnione.

Nadzieje wzrosły, gdy latem 2012 roku Polska po raz pierwszy wygrała Ligę Światową, rozgrywki bardzo popularne nad Wisłą, które mocno przyczyniły się do upowszechniania siatkówki w naszym kraju. W finale w Sofii podopieczni trenera Anastasiego wygrali z mistrzem olimpijskim USA 3:0. Nasi zawodnicy otrzymali szereg indywidualnych nagród z MVP turnieju dla Bartosza Kurka.

Jednak tych co liczyli na sukcesy w Londynie spotkał spory zawód. Turniej rozpoczął się od pewnej wygranej z Włochami. W następnych dniach wyniki polskich siatkarzy oraz innych zespołów tak się ułożyły, że przed podopiecznymi trenera Anastasiego otworzyła się szansa na wygranie grupy i gra w ćwierćfinale z najsłabszym zespołem z drugiej grupy. Byli to Niemcy. Niestety, w meczu z Australią Polska zagrała fatalnie i porażka spowodowała, że o strefę medalową musieliśmy walczyć z Rosją i ten mecz przegraliśmy 0:3. Sborna później została mistrzem olimpijskim, pokonując w finale po dramatycznym meczu Brazylię 3:2 (19:25, 20:25, 29:27, 25:22, 15:9). Brązowy medal zdobyli Włosi po wygranej z Bułgarią 3:1 (25:19, 23:25, 25:22, 25:21).

Rosja: Nikołaj Apalikow, Taras Chtiej, Siergiej Grankin, Siergiej Tietiuchin, Aleksandr Sokołow, Jurij Bierieżko, Aleksandr Butko, Dmitrij Muserski, Dmitrij Iljinych, Maksim Michajłow, Aleksandr Wołkow, Aleksiej Obmoczajew.

Wyniki reprezentacji Polski: Włochy - Polska 1:3 (25:21, 20:25, 23:25, 14:25), Polska - Bułgaria 1:3 (22:25, 27:29, 25:13, 23:25), Polska - Argentyna 3:0 (25:18, 25:20, 25:16), Wielka Brytania - Polska 0:3 (16:25, 19:25, 18:25), Australia - Polska 3:1 (25:21, 25:22, 18:25, 25:22), Polska - Rosja 0:3 (17:25, 23:25, 20:25)

Skład reprezentacji Polski: Michał Kubiak, Michał Winiarski, Michał Ruciak, Bartosz Kurek, Grzegorz Kosok, Paweł Zagumny, Łukasz Żygadło, Zbigniew Bartman, Jakub Jarosz, Krzysztof Ignaczak, Marcin Możdżonek, Piotr Nowakowski

Końcowa kolejność: 1. Rosja, 2. Brazylia, 3. Włochy, 4.Bułgaria, 5.Argentyna, Niemcy, Polska, USA, 9.Australia, Serbia, 11.Tunezja, Wielka Brytania

W Londynie znowu zabrakło reprezentacji Polski kobiet. Jedyną szansą walki o awans były europejskie kwalifikacje w Ankarze. Podopieczne trenera Alojzego Świderka grały wręcz rewelacyjnie. Na starcie stanęła, poza Włoszkami, cała czołówka europejska. Polska najpierw pokonała Holandię 3:1 oraz po 3:2 Rosję i Serbię. W półfinale zwyciężyła Niemcy 3:1. Niestety, w finale nie dała rady świetnie dysponowanej drużynie Turcji.

Podobnie jak przed czterema laty na IO, zespoły z Europy nie liczyły się w stawce medalowej. W finale Brazylia wygrała z USA 3:1 (11:25, 25:17, 25:20, 25:17), a w meczu o brązowy medal Japonia z Koreą Południową 3:0 (25:22, 26:24, 25:21).

Brazylia: Fabiana Claudino, Danielle Lins, Paula Pequeno, Adenizia Ferreira da Silva, Thaísa Menezes, Jaqueline, Fernanda Ferreira, Tandara Caixeta, Natália Pereira, Sheilla, Fabí, Fernanda Garay Rodrigues

Końcowa kolejność: 1. Brazylia, 2. USA, 3. Japonia, 4. Korea Południowa, 5. Rosja, Chiny, Włochy, Dominikana, 9.Turcja, Wielka Brytania, 11.Algieria, Serbia