Z Tokio do Tokio: 1992 - igrzyska na wyciągnięcie ręki

Polskich siatkarzy ponownie zabrakło w turnieju olimpijskim, który w Barcelonie był ósmym w historii i został rozegrany od 26 lipca do 9 sierpnia 1992 roku. Jednak walka o awans mocno zapisała się w pamięci polskich kibiców.

Rok wcześniej w mistrzostwach Europy Polska zajęła siódme miejsce, które nie nastrajało optymistycznie przed olimpijskimi kwalifikacjami, do których kadrę szykował Zbigniew Zarzycki. Jego podopieczni walczyli w Rotterdamie, gdzie polski zespół zagrał fantastyczne zawody.

Po wygraniu z Egiptem i Peru nasz zespół zwyciężył bardzo silnych gospodarzy 3:0, a następnie zawsze mocną Bułgarię 3:2 i zapewnił sobie udział w finałowym spotkaniu, w którym musiał raz jeszcze zmierzyć się z Holendrami. Niestety, tym razem rywale okazali się lepsi. Igrzyska były na wyciągnięcie ręki. Na pocieszenie zostały nagrody indywidualne – Urbanowicz został najlepszym graczem kwalifikacji, Szyszko rozgrywającym, a Zarzycki trenerem.

W turnieju olimpijskim zagrało 12 reprezentacji, które podzielono na dwie grupy po sześć drużyn. Po cztery najlepsze ekipy z każdej grupy awansowały do ćwierćfinałów, po których rozegrano półfinały, finał i mecz o 3. miejsce.

Po raz pierwszy w igrzyskach zastosowano w piątym secie zasadę, że każda akcja kończyła się zdobyciem punktu. Obowiązywał również przepis, że set grany na przewagi kończył się w momencie zdobycia 17 punktów bez konieczności uzyskania dwupunktowej przewagi. Pierwszy złoty medal igrzysk zdobyła reprezentacja Brazylii, która pokonała w finale Holandię 3:0 (15:12, 15:8, 15:6), a w całym turnieju nie doznała porażki. Wielką gwiazdą brazylijskiej siatkówki w igrzyskach i w latach następnych był rozgrywający Mauricio Camargo Lima, rocznik 1968. W 2012 roku został nominowany do amerykańskiej galerii siatkarskich sław - Volleyball Hall of Fame. Olimpijski sukces powtórzył z reprezentacją w 2004 roku.

Jednak tytuł MVP otrzymał holenderski atakujący Ron Zwerver, który po złoto igrzysk sięgnął cztery lata później w Atlancie.

Złoci medaliści: Marcelo Teles Negrão, Jorge Edson Brito, Giovane Farinazzo Gávio, Paulo da Silva, Maurício Lima, Janelson Carvalho, Douglas Chiarotti, Antônio Gouveia, Talmo Curto Oliveira, André Ferreira, Alexandre Samuel, Amauri Ribeiro.

Końcowa klasyfikacja turnieju olimpijskiego siatkarzy: 1. Brazylia, 2. Holandia, 3. USA, 4. Kuba, 5. Włochy, 6. Japonia, 7. WNP, 8. Hiszpania, 9. Korea Płd., 10. Kanada, 11. Francja, 12. Algieria.

Turniej kobiet zakończył się zwycięstwem reprezentacji Kuby, która w finale pokonała Wspólnotę Niepodległych Państw 3:1 (16:14, 12:15, 15:12, 15:13). Mistrzynie olimpijskie miały w składzie Reglę Torres, która w 1991 roku, mając zaledwie 16 lat, została powołana do kadry seniorek. W Barcelonie została najmłodszą w historii siatkówki mistrzynią olimpijską, a ten sukces powtórzyła z ekipą narodową w 1996 i 2000 roku. W plebiscycie FIVB została uznana najlepszą siatkarką XX wieku.

Końcowa klasyfikacja turnieju olimpijskiego siatkarek: 1. Kuba, 2. WNP, 3. USA, 4. Brazylia, 5. Japonia, 6. Holandia, 7. Chiny, 8. Hiszpania.

Igrzyska rozegrano od 25 lipca do 9 sierpnia 1992 roku. Wystartowało 9956 zawodników (w tym 2851 kobiet) ze 173 krajów. Przysięgę olimpijską w imieniu sportowców złożył żeglarz Luis Doreste Blanco, natomiast w imieniu sędziów i trenerów – Eugeni Asensio. Znicz olimpijski zapalił łucznik Antonio Rebollo, uczestnik trzech igrzysk paraolimpijskich i ich srebrny i brązowy medalista.

Po zjednoczeniu obu państw niemieckich ponownie wystąpiła reprezentacja jednego kraju – Republika Federalna Niemiec. Sportowcy z byłych republik radzieckich po raz ostatni uczestniczyli jako jedna ekipa - Wspólnota Niepodległych Państw. Po raz ostatni w igrzyskach zobaczyliśmy również ekipę Czechosłowacji.