Z Tokio do Tokio: 1988 - bez polskiej siatkówki

W połowie lat osiemdziesiątych polska siatkówka znajdowała się w kryzysie. Jeszcze w 1985 roku reprezentacja pod wodzą Huberta Wagnera zajęła w mistrzostwach Europy czwarte miejsce, ale kolejne starty były już tylko gorsze.

Na początku 1986 roku kadrę przejął mistrz świata z 1974 roku Stanisław Gościniak. Na czempionacie globu w Paryżu Polska zajęła dziewiąte miejsce i nie była w stanie nawiązać walki z najlepszymi wśród których wyróżniali się Amerykanie. Oni też zdobyli złoty medal wyprzedzając ZSRR i Bułgarię.

Biało-Czerwoni przegrali w Kadyksie eliminacje do mistrzostw Europy w 1987 roku. Ich rywalami były drużyny Danii, Hiszpanii, Izraela, Jugosławii i Turcji. Polskim siatkarzom nie udało się znaleźć w czołowej dwójce turnieju kwalifikacyjnego. Stracili też szansę na grę w igrzyskach w Seulu, gdyż ME dawały olimpijskie paszporty.

W turnieju siatkarzy w Seulu zagrało dwanaście reprezentacji podzielonych na dwie grupy, w których zespoły rozegrały po jednym spotkaniu systemem każdy z każdym. Po dwie najlepsze drużyny z każdej grupy awansowały do półfinałów. Zespoły, które zajęły miejsca 3-4 walczyły o miejsca 5-8. Drużyny z dwóch ostatnich lokat w grupach zagrały o miejsca 9-12.

Drugi złoty medal igrzysk olimpijskich z rzędu zdobyła reprezentacja Stanów Zjednoczonych, która pokonała w finale Związek Radziecki 3:1 (13:15, 15:10, 15:4, 15:8), a w całym turnieju nie doznała porażki (wygrała wszystkie 7 spotkań). Po brąz sięgnęli Argentyńczycy, zwyciężając Brazylią 3:2 (15:10, 15:17, 15:8, 12:15, 15:9).

W składach drużyn, które grały w Seulu można zobaczyć nazwiska doskonale znane polskiemu kibicowi m.in. Daniela Castellaniego, Andrei Gardiniego (najlepszy atakujący), Ferdinando De Giorgi (najlepszy rozgrywający) czy Philippa Blaina, którzy w przyszłości pracowali z kadrą narodową Polski. Grali też Bernardo Rezende i Laurent Tillie, którzy odnosili sukcesy z reprezentacjami swoich krajów w roli trenerów.

Złoci medaliści: Troy Tanner, Dave Saunders, Jon Root, Robert Ctvrtlik, Doug Partie, Steve Timmons, Craig Buck, Scott Fortune, Ricci Luyties, Jeffrey Stork, Eric Sato, Karch Kiraly

Końcowa klasyfikacja turnieju olimpijskiego siatkarzy: 1. Stany Zjednoczone, 2. ZSRR, 3. Argentyn, 4. Brazylia, 5. Holandia, 6. Bułgaria, 7. Szwecja, 8. Francja, 9. Włochy, 10. Japonia, 11. Korea Południowa, 12. Tunezja.

W finale turnieju kobiet ZSRR po dramatycznym meczu pokonał Peru 3:2 (10:15, 12:15, 15:13, 15:7, 17:15). Końcowa kolejność: 1. ZSRR, 2. Peru, 3. Chiny, 4. Japonia, 5. NRD, 6. Brazylia, 7. USA, 8. Korea Południowa.

Polska nie miała żadnych szans na grę w turnieju olimpijskim. W roku poprzedzającym igrzyska w mistrzostwach Europy nasze zawodniczki zajęły jedenaste miejsce. Tak nisko nigdy wcześniej nie były klasyfikowane w tym czempionacie.

Igrzyska olimpijskie w Seulu odbyły się od 17 września do 2 października 1988 roku. Startowały 153 ekipy, liczba sportowców 8391 - 6197 mężczyzn i 2194 kobiet. Przysięga olimpijska: Hur Jae (sportowcy), Lee Hakrae (sędziowie) Znicz olimpijski: Chung Sunman, Kim Wontak i Sohn Kee-chung