Tural Hasanli: tylko polscy kibice mogą stworzyć taką atmosferę

Podczas XVIII Memoriału Huberta Jerzego Wagnera po raz pierwszy gościliśmy reprezentację Azerbejdżanu. Azerowie w ostatniej chwili zastąpili Tunezję, która wycofała się z powodu przypadków koronawirusa w drużynie. Po zakończeniu zmagań w TAURON Arenie rozmawialiśmy z Turalem Hasanli, rozgrywającym i kapitanem azerskiej kadry o turniejowych wrażeniach, siatkówce w Azerbejdżanie i jego osobistych związkach z Polską.

pzps.pl: W jakich okolicznościach zastało Was to zaproszenie do gry w Krakowie? Mieliście zgrupowanie czy wakacje?
Tural Hasanli: Kiedy usłyszałem, że zostaliśmy zaproszeni na ten znakomity turniej bardzo się ucieszyłem. Akurat mieliśmy zgrupowanie, ale przygotowywaliśmy się do turnieju plażowego, więc trenowaliśmy na plaży i niepełnym składem. Na hali trenowaliśmy tylko cztery dni.

Na Memoriale Huberta Jerzego Wagnera reprezentacja Azerbejdżanu zagrała po raz pierwszy. Jak oceniacie tę imprezę i jak Wam się podobała organizacja i atmosfera w Krakowie?
Myślę, że Memoriał Wagnera to najlepszy turniej w Europie. Możliwe, że tym razem nic szkoleniowo nie dawał polskiej drużynie, ale pozostałym zespołom dał bardzo dużo doświadczenia. I ta niesamowita atmosfera... Myślę, że tylko polscy kibice mogą taką stworzyć.

W reprezentacji, której jest Pan kapitanem jest wielu młodych zawodników. Spotkanie po drugiej stronie siatki z takimi zawodnikami jak Leon, Kurek czy Nowakowski musiało być dla nich wielkim przeżyciem?
Dotychczas graliśmy z reprezentacją Polski tylko raz, na Igrzyskach Europejskich. Nie było tam Kurka czy Kubiaka. Był natomiast Śliwka, który tak jak ja jest bardzo młodym zawodnikiem. To było 6 lat temu. Potem w swojej karierze grałem przeciwko Francuzom, Niemcom i wielu innym zespołom. Natomiast dla naszej młodzieży na pewno udział w tym turnieju był cennym doświadczeniem.

Gdzie reprezentanci Azerbejdżanu zdobywają doświadczenie, w jakich klubach gracie na co dzień? Proszę opowiedzieć trochę o lidze azerskiej, ile gra w niej drużyn, które są najsilniejsze?
Przed pandemią w Azerbejdżanie wszystko było dobrze. Każdego roku mieliśmy 6 drużyn w Superlidze i 8 w pierwszej lidze. W Superlidze 4 zespoły były naprawdę mocne, natomiast pozostałe drużyny złożone były głównie z młodych zawodników, którzy uczyli się grać. Myślę, że po pandemii trudno będzie wszystko odbudować i wrócić do takiego poziomu.

Pan ma już na koncie występy poza granicami kraju. Pierwszym zagranicznym klubem w Pana karierze był Chrobry Głogów. Jak Pan wspomina czas spędzony w Polsce? Czy ma Pan nadal kontakt z polskimi zawodnikami?
Moim pierwszym polskim klubem był MKS Milicz, który potem został zlikwidowany a ja nie chciałem wracać i zostałem w Polsce. Związałem się z drugoligowym Chrobrym Głogów, z którym mieliśmy świetny sezon. Poznałem wielu wspaniałych ludzi i zwiedziłem dużo pięknych miast. Byłem tam szczęśliwy. Ze wszystkimi przyjaciółmi z klubu mam jeszcze kontakt.

W najbliższym czasie też będzie można spotkać Pana w Polsce... Proszę opowiedzieć gdzie i dlaczego?
Myślę, że lepiej jeśli to będzie niespodzianka, ponieważ na razie przyjadę do polskiego klubu na krótko. Niech Bóg da, żebym został dłużej a wtedy obiecuję, że opowiem więcej.

Gra w PlusLidze to byłoby spełnienie pańskich sportowych marzeń?
Każdy zawodnik ma swoje marzenia. Kiedy zaczynałem swoją przygodę z siatkówką moim marzeniem była gra we Włoszech i Lidze Mistrzów. Te marzenia ciągle są aktualne. Kiedy poznałem PlusLigę zrozumiałem, że moim drugim marzeniem jest walka o mistrzostwo Polski. Nie wiem dlaczego, ale moi przyjaciele mogą to potwierdzić, Polska jest jak moja druga ojczyzna. Lubię tę pogodę, kuchnię, naród, prawo i atmosferę, którą kibice dodają energii graczom.

Dziękujemy Panu za rozmowę, a reprezentacji Azerbejdżanu za udział w Memoriale. Panu natomiast życzymy spełnienia marzeń o grze w PlusLidze.
Ja również dziękuję i na koniec życzę reprezentacji Polski sukcesu na Igrzyskach Olimpijskich, które rozpoczynają się już za chwilę. Całym sercem wierzę, że tym składem i z tym trenerem będzie dobrze. Oczekuję od polskiej ekipy przynajmniej brązowego medalu!