Rocznica śmierci Zdzisława Ambroziaka

Siedemnaście lat temu zmarł Zdzisław Ambroziak. Znakomity siatkarz reprezentacji Polski, wybitny dziennikarz i komentator telewizyjny.

Zdzisław Ambroziak urodził się 1 stycznia 1944 roku w Warszawie. Natura wyposażyła go w imponujący wzrost – 201 centymetrów. W latach swojej kariery był najwyższym polskim siatkarzem. W kraju reprezentował barwy stołecznych klubów – Orła, Spójni, AZS AWF i Skry. Największe sukcesy odniósł w barwach akademickiego klubu. Trzykrotnie był mistrzem Polski (1965, 1966, 1968),  dwukrotnie srebrnym medalistą krajowej rywalizacji (1967, 1970) oraz jeden raz brązowym (1969). W reprezentacji Polski zagrał 220 spotkań. Miał zaszczyt reprezentować narodowe barwy w turniejach olimpijskich w Meksyku, 1968 (5.m) i w Monachium, 1972 (9. m). W biało-czerwonych barwach zdobył brązowy medal mistrzostw Europy w Stambule (1967). Dwukrotnie zagrał w mistrzostwach świata, w Pradze w roku 1966 (6 m.) i w Sofii 1970 (5 m.) oraz trzykrotnie w turniejach finałowych w Bukareszcie 1963 (6 m.), wspomnianych w Stambule (1967) i w Mediolanie 1971 (6 m.). Uczestnik Pucharu Świata w Łodzi (1965), gdzie Biało-Czerwoni zajęli 2. lokatę. Karierę sportową zakończył w klubach włoskich.

Jeszcze jako gracz rozpoczął drugą, nie mnie efektowną karierę w mediach. Pierwsze teksty pisywał dla Sportowca. Potem był publicystą Nowej Europy, Polityki i Gazety Wyborczej. Jego cotygodniowe felietony „Od ściany do ściany” były fascynującą syntezą istoty sportu. Po śmierci autora wydane zostały w zbiorze „Swoje wiem i piszę”. Jako komentator był niezrównany. Jego charakterystyczny, głęboko niski głos był w połączeniu z niezwykłą, plastyczną i rzetelną narracją był ozdobą każdego przekazu telewizyjnego z wydarzeń siatkarskich i tenisowych. Do legendy przeszło jego czwórsylabizowanie w kluczowych momentach widowiska :„nie – do – wia – ry”, „ka – ta – stro – fa” czy też słynne „wsteczne odliczanie”, „stratosferyczny zasięg”, „wspaniali atleci”.

Mimo trapiących go w ostatnich latach życia chorób i dolegliwości był pełen pasji i bardzo aktywny zawodowo. Zmarł w wieku 60 lat, 23 stycznia 2004 roku.

Wspomnienie o Ambrożym kończymy fragmentem tekstu, z jednego z Jego fantastycznych felietonów: „Człowiek, kiedy sobie ostro pobiega i bardzo się zmęczy, łatwiej chwyta proporcje ważności spraw. Słowo olimpijczyka”.