Jacek Kasprzyk: chcę drużyny walczącej

Dzisiaj w Warnie i Rzymie mecze inaugurujące FIVB Mistrzostwa Świata w piłce siatkowej mężczyzn Włochy/Bułgaria 2018. Polacy, broniący tytułu zaczynają w środę meczem z Kubą. Jacek Kasprzyk, prezes Polskiego Związku Piłki Siatkowej mówi – „…chcę drużyny walczącej”.

pzps.pl: Po Memoriale Huberta Jerzego Wagnera w Krakowie i meczach towarzyskich z Belgią wydaje się, że forma ekipy Vitala Heynena idzie w górę.

Jacek Kasprzyk – prezes PZPS: Tak, to nie ulega wątpliwości. I w Krakowie, i w Szczecinie rozegraliśmy spotkania z uczestnikami mistrzostw. W tym gronie są faworyci do medali – Rosja, Francja. Przypomnę też, że w Ostrowcu Świętokrzyskim dwukrotnie pokonaliśmy Kamerun. Bilans siedmiu potyczek poprzedzających imprezę sezonu – siedem zwycięstw. To bez wątpienia podnosi morale naszego narodowego zespołu, umacnia przekonanie, że wykonana praca zaczyna być efektywną. Ale, też przestrzegam – nie popadajmy w hurra optymizm. To jednak były gry towarzyskie.

pzps.pl: Zmierza Pan do tego, że w tych towarzyskich próbach rywale nie pokazali całego potencjału?

Nikt nie pokazał. My także. Po pierwsze: to był okres, kiedy większość drużyn była po intensywnym treningu siłowym. Po drugie: widać było, że każdy ze szkoleniowców szuka optymalnych rozwiązań personalnych. Trudno wymyślić, jakieś zaskakujące rozwiązania taktyczne, po Lidze Narodów, w której niemal każdy z uczestników mistrzostw „ujawnił” swe mocne i słabe strony. My chyba na tym tle narobiliśmy najwięcej zamieszania desygnując do gry w Lidze Narodów komplet zgłoszonych zawodników, grając niemal w każdym turnieju, często w każdym meczu w innym zestawieniu. Podobnie było w sparingach.

pzps.pl: Właśnie, co wiemy o ekipie Vitala Heynena?

Wbrew może oczekiwaniom ekspertów atutem Polski jest absolutna „tajemniczość”, bardziej nieprzewidywalność personalnych zestawień dokonywanych przez Vitala. Mistrzostwa będą długim i wyczerpującym turniejem. Im więcej zawodników gotowych do grania, tym większa szansa na sukces. My mamy naprawdę komplet zawodników do walki o najwyższe cele. I tyle. Nie będę ujawniał swojej oceny poszczególnych rozwiązań taktycznych, czy rozwiązań personalnych, albo własnych preferencji, bo w ten sposób mógłbym nieopatrznie „zdekonspirować” naszą ekipę…

pzps.pl: Czyli nie ujawni Pan atutów i deficytów Polaków?

Nie. Wszyscy je powszechnie znamy, ale w przypadku wspomnianych deficytów trener ma rozwiązania pozwalające je równoważyć. Atuty… mamy ich sporo i tyle na ten temat. Mam też przekonanie, że podczas turnieju pokażemy kolejne walory.

pzps.pl: Ale przecież cel tej drużynie został chyba określony?

Tak. Polacy bronią tytułu mają więc naturalne zobowiązanie, ale najważniejszym celem jest uzyskanie takiego rezultatu, który pozwoli uczestniczyć w pełnej „ścieżce” kwalifikacji olimpijskich, i to z uprzywilejowanej pozycji, czyli wysokiego miejsca rankingu FIVB. Przede wszystkim jednak chcę drużyny walczącej! Walczącej o każdy punkt, set, mecz, kolejną rundę, podium, złoto.

pzps.pl: Może pokusi się Pan jednak o wskazanie najgroźniejszych rywali naszej drużyny podczas mistrzostw…

To trochę wróżenie z fusów. Najgroźniejszym rywalem każdego sportowca jest on sam. W pierwszej kolejności trzeba się skupić na uruchomieniu własnego potencjału, a dalej na „destabilizowaniu” potencjału rywali. Dobrze, niech będzie. W fazie grupowej musimy uważać na Iran i mimo różnych problemów Bułgarów na współgospodarzach mistrzostw. Bułgarscy kibice są bardzo „spontaniczni” i mogą „ponieść” ekipę Konstantinowa. Nieco anonimowa jest Kuba, Finlandia pewnie postawi na solidne rzemiosło. Nie można pozwolić sobie na dekoncentrację w meczu z Portoryko. W kolejnych etapach turnieju pojawią się na naszej drodze pojawią się już silniejsze ekipy, ale my mamy walczyć z każdym z takim samym zaangażowaniem, bez względu na ranking i sławę przeciwników.

pzps.pl: To inaczej – kto będzie na podium w Turynie?

To łatwe pytanie. Ten, kto wygra ostatni mecz mistrzostw. Ale na poważnie. W ostatnich latach skończył się etap dominacji jednej drużyny narodowej. Tak, jak cztery lata temu, tak i teraz mamy grono pretendentów do podium. Alfabetycznie: Brazylia, Francja, Iran, Polska, Rosja, Serbia, USA, Włochy. Kolejność na podium… dowolna. Proszę jednak pamiętać, że sport uwielbia niespodzianki.