#CzasyChwały: Fińskie srebro

Zwycięstwo na igrzyskach w Montrealu, choć w euforii tamtych chwil nikt tego jeszcze nie podejrzewał, zamknęło na długo złotą erę reprezentacji Polski siatkarzy. Rozpoczęła się era srebra, w której z niebywałą konsekwencją Polacy zdobywali drugie miejsca w kolejnych edycjach mistrzostw starego kontynentu.

Pierwszą wielką zmianą było odejście Huberta Jerzego Wagnera ze stanowiska selekcjonera reprezentacji narodowej. Jego rolę przejął Jerzy Welcz – asystent Wagnera, a celem na rok 1977 miało być zdobycie złotego medalu mistrzostw Europy w Finlandii. Skład kadry także przeszedł metamorfozę – między innymi z powodu odejścia najstarszych zawodników (Edward Skorek i Zbigniew Zarzycki), czy też z powodów bardziej losowych (kontuzja Mirosława Rybaczewskiego i wypadek samochodowy Lecha Łaski). Ekipa na ME składała się jednak w większości z mistrzów olimpijskich i świata, z dodatkiem młodych zawodników w osobach Leszka Molendy, Macieja Jarosza i Marka Ciaszkiewicza.

Same rozgrywki europejskiego czempionatu również zmieniły formułę. 12 zespołów zostało tym razem podzielonych na dwie zamiast trzech grup, a faza finałowa miała zostać rozergrana systemem pucharowym (półfinały i finał) zamiast gry każdy z każdym. Grający w grupie II w Tampere Biało-Czerwoni już w pierwszym starciu musieli zmierzyć się z obrońcami tytułu – ZSRR. Polacy powtórzyli niedawny olimpijski wyczyn i pokonali faworytów 3:1, co jeszcze zaostrzyło apetyt na najwyższą stawkę mistrzostw. Dość nieoczekiwanie jednak przegraną Polaków zakończył się następny, pięciosetowy mecz z NRD, co sprawiło, że w mimo trzech jeszcze zwycięstw (kolejno nad Holandią, Bułgarią i Czechosłowacją), i straciwszy przy tym jedynie seta, reprezentacja Polski zakończyła pierwszą fazę turnieju za zespołem radzieckim.

Półfinał w Helsinkach wypadło Biało-Czerwonym zagrać przeciwko Rumunii, która co prawda urwała Polakom seta numer dwa (18:16), ale nie miała dość argumentów by na poważnie zagrozić mistrzom olimpijskim. W finale ME nasza reprezentacja ponownie zmierzyła się ze Związkiem Radzieckim. Po dwóch setach wynik meczu był remisowy, a w trzeciej partii polscy siatkarze prowadzili wysoko, bo 13:6, jednak nie starczyło im sił by zakończyć ten set korzystnym dla siebie wynikiem. Po odrobieniu strat siatkarze ZSRR nie dali się już zatrzymać i wygrali całe spotkanie 3:1, po raz kolejny potwierdzając swój prymat w Europie. Podobnie jak w 1975 cenne przecież srebrne medale nie dawały zawodnikom ani kibicom pełni satysfakcji.

Reprezentacja Polski na Mistrzostwa Europy 1977: Wiesław Gawłowski, Włodzimierz Sadalski, Ryszard Bosek, Bronisław Bebel, Marek Karbarz, Włodzimierz Stefański, Tomasz Wójtowicz, Wiesław Czaja, Leszek Molenda, Maciej Jarosz, Marek Ciaszkiewicz, Władysław Kustra. Trener: Jerzy Welcz

Wyniki reprezentacji Polski na Mistrzostwach Europy 1977: Polska - ZSRR 3:1 (16:14, 15:11, 6:15, 15:13), NRD - Polska 3:2 (15:11, 15:3, 13:15, 14:16, 15:11), Polska - Holandia 3:0 (15:10, 15:0, 15:10), Polska - Bułgaria 3:0 (15:2, 15:5, 15:9), Polska - Czechosłowacja 3:1 (12:15, 15:7, 15:5, 15:3), Polska - Rumunia 3:1 (15:8, 16:18, 15:8, 15:5), ZSRR - Polska 3:1 (8:15, 15:9, 15:13, 15:9)