#CzasyChwały: ME 1979 - srebrna seria trwa

W 1979 roku mistrzostwa Europy odbyły się we Francji. Kolejność na dwóch pierwszych miejscach na podium była identyczna jak dwa i cztery lata wcześniej – na szczycie trwał niczym zabetonowany tam na stałe Związek Radziecki (piąte ME z rzędu), srebro wywalczyła ponownie Polska. Jednak kontekst tych medali był dla Polaków inny niż w poprzednich czterech latach.

Jasne stawało się, że do tak spektakularnych sukcesów jak te z ery Wagnera nie będzie łatwo wrócić. Polska nadal była zespołem ze światowej czołówki, ale poziom światowej siatkówki nieustannie się wyrównywał. Jeszcze w roku poprzednich ME Biało-Czerwoni dali świetny występ w fazie eliminacyjnej Pucharu Świata w Japonii, pokonując kolejno Kanadę, Chiny, Bułgarię, Brazylię (wszystkie 3:0 lub 3:1) i na koniec ZSRR (3:2). Jednak w fazie finałowej udało się im wygrać tylko z Japonią (3:2), przegrywając do zera zarówno z Kubą jak i ze Związkiem Radzieckim. Nasza reprezentacja zakończyła zawody poza podium, a pewnym pocieszeniem był tylko tytuł MVP dla Tomasza Wójtowicza. Niestety, z powodu kontuzji zabrakło go w MŚ 1978 we Włoszech. Tu także, choć wcześniej, nie starczyło Polakom sił by utrzymać wysoki poziom do samego końca. Ósme miejsce było wielkim rozczarowaniem.

Punkt wyjściowy, z którego reprezentacja Polski wybierała się na kontynentalne mistrzostwa był więc bardzo odmienny od tego z 1977 roku. Nastąpiła ponowna zmiana na stanowisku selekcjonera. Tak jak poprzednim razem, rolę tę przejął dotychczasowy drugi trener kadry – tym razem był to Aleksander Skiba. Sam skład reprezentacji opierał się już na młodszym pokoleniu zawodników (w tym Wojciech Drzyzga, Maciej Jarosz, Ireneusz Kłos), a spośród mistrzów z Montrealu zostali w nim tylko Ryszard Bosek, Wiesław Gawłowski, Lech Łasko i Tomasz Wójtowicz.

Na ME we Francji Europejska Konfederacja Piłki Siatkowej zdecydowała o powrocie do poprzedniego formatu rozgrywek. 12 narodowych drużyn ponownie podzielono na trzy grupy, a finałowa szóstka znów grała każdy z każdym, nie powtarzając rozegranych w poprzedniej fazie zestawień. Swoją grupę, rozgrywaną w Saint-Quentin, Biało-Czerwoni wygrali, pokonując najpierw 3:1 Bułgarię, następnie takim samym wynikiem rewelację i srebrnych medalistów minionych mistrzostw świata – Włochów, a na koniec Belgię (także 3:1).

W grupie finałowej na pierwszy ogień trafiło się Polakom spotkanie z reprezentacją aktualnych mistrzów – ZSRR. Przegrali je do zera, ale przy zaciętej walce, co znalazło odbicie w wyniku punktowym (14:16, 9:15, 12:15). Był to jednocześnie jedyny przegrany przez Biało-Czerwonych mecz w tych mistrzostwach. Pozostałe spotkania w Paryżu – z Czechosłowacją, Francją i Jugosławią wygrali, przy czym pierwsze i ostatnie z wymienionych bez straty seta i wysoko na punkty. Kłopoty sprawili jedynie gospodarze turnieju, których drużyna trenera Skiby pokonała po pięciosetowej walce.

Z ME w Paryżu Polacy nie wracali jako „drudzy”, ale jako zasłużeni wicemistrzowie Europy. W kibicach wzrastała nadzieja na olimpijskie medale w zbliżających się igrzyskach w Moskwie...

Reprezentacja Polski na Mistrzostwa Europy 1979: Ryszard Bosek, Wiesław Gawłowski, Wiesław Czaja, Wojciech Drzyzga, Maciej Jarosz, Ireneusz Kłos, Władysław Kustra, Robert Malinowski, Leszek Molenda, Lech Łasko, Włodzimierz Nalazek, Tomasz Wójtowicz. Trener: Aleksander Skiba

Wyniki reprezentacji Polski na Mistrzostwach Europy 1979: Polska - Bułgaria 3:1 (15:12, 12:15, 15:12, 15:12), Polska - Włochy 3:1 (12:15, 15:11, 15:9, 15:7), Polska - Belgia 3:1 (12:15, 15:4, 15:3, 15:9), ZSRR - Polska 3:0 (16:14, 15:9, 15:12), Polska - Czechosłowacja 3:0 (15:11, 15:5, 15:5), Polska - Francja 3:2 (9:15, 15:7, 4:15, 15:4, 15:5), Jugosławia - Polska 0:3 (8:15, 6:15, 8:15)