Pożegnaliśmy Redaktora Janusza Nowożeniuka

W poniedziałek na Cmentarzu Północnym w Warszawie Rodzina, Przyjaciele oraz środowiska dziennikarskie i siatkarskie pożegnali zmarłego 12 września Redaktora Janusza Nowożeniuka – Nestora dziennikarstwa sportowego, specjalizującego się w tematyce siatkarskiej.

W poniedziałek na Cmentarzu Północnym w Warszawie Rodzina, Przyjaciele oraz środowiska dziennikarskie i siatkarskie pożegnali zmarłego 12 września Redaktora Janusza Nowożeniuka – Nestora dziennikarstwa sportowego, specjalizującego się w tematyce siatkarskiej.

Zmarły miał 80. lat a ponad pół wieku pisał o siatkówce, jej sukcesach i porażkach. Miał okazję relacjonować pierwsze polskie mistrzostwo świata, mistrzostwo olimpijskie, serię wicemistrzostw świata biało-czerwonych siatkarzy. Miał szczęście doczekać zeszłorocznego mistrzostwa świata naszych siatkarzy zdobytego rok temu. Jego pogrzeb wypadł w rocznicę tego tryumfu. Tuż po tamtym sukcesie Redaktor Janusz Nowożeniuk w felietonie podsumowującym Mistrzostwo Świata 2014 naszych siatkarzy pt. „Po raz drugi na samym szczycie”, zamieszczonym na łamach portalu plusliga.pl napisał: „Ogromne uznanie dla tej drużyny za sukces, który trudno przecenić. Sądzę jednak, że być może po pewnych rotacjach w składzie, stać ją będzie na jeszcze lepszą grę.” I chyba się nie mylił, kiedy obserwuje się postawę i wyniki biało-czerwonych w trwającym Pucharze Świata.

Redaktor Janusz Nowożeniuk rozpoczął współpracę z Przeglądem Sportowym już w wieku 18 lat (1952) i temu tytułowi był wierny do emerytury, a tematyce siatkarskiej do śmierci. Z wykształcenia prawnik i muzyk.

O siatkówce zaczął pisać w tej gazecie od 1965 roku, kiedy to w Polsce rozgrywany był Puchar Świata. Był wysłannikiem Przeglądu Sportowego między innymi na pięć kolejnych Mistrzostw Europy, na których Polacy zdobywali srebrne medale i piórem opisującym Mistrzostwo Świata 1974’ i Mistrzostwo Olimpijskie 1976’ polskich siatkarzy.

Zainicjował i prowadził przez 34 edycje plebiscyt Przeglądu Sportowego na najlepszego siatkarza sezonu. Jego wnikliwe felietony „Z obu stron siatki” – w Przeglądzie Sportowym i późniejsze „Zdaniem weterana” – w magazynie „Siatkówka” są przykładem wielkiego talentu i wnikliwości i wrażliwości. Przez siedem lat, do roku 1974 był aktywnym i kreatywnym członkiem Zarządu PZPS.

W ostatnich latach dzielił się z czytelnikami swą wiedzą i mądrością na łamach portali Profesjonalnej Ligi Piłki Siatkowej. Janusz Nowożeniuk w dziennikarskim i siatkarskim gronie cieszył się  z wielkim szacunkiem i estymą i nie bez przyczyny  nazywany był Docentem. Znakomity publicysta i życzliwy, serdeczny człowiek był nestorem i wielkim autorytetem w gronie polskich dziennikarzy piszących o siatkówce.