Nie żyje red. Bohdan Tomaszewski

Polski Związek Piłki Siatkowej z wielkim żalem i smutkiem przyjął wiadomość o śmierci red. Bohdana Tomaszewskiego - legendy radiowego i telewizyjnego dziennikarstwa.

Z wielkim żalem przyjęliśmy wiadomość o śmierci red. Bohdana Tomaszewskiego - legendy radiowego i telewizyjnego dziennikarstwa. Urodził się w Warszawie i tu w okresie międzywojennym uprawiał sport, oddając się szczególnie tenisowi (w latach 1937 - 1939 był zawodnikiem Legii).

Po wojnie trafił na Pomorze Zachodnie - do Koszalina i Szczecina, gdzie opublikował swoje pierwsze materiały dziennikarskie ("Wiadomości Koszalińskie", "Kurier Szczeciński"). W połowie maja 1947 roku zadebiutował na radiowej antenie, relacjonując przebieg rozgrywanego w Warszawie tenisowego meczu Pucharu Davisa Polska - Anglia.

Po powrocie do stolicy publikował w "Wieczorze" i "Expressie Wieczornym", a w listopadzie 1955 roku związał się etatowo z Redakcją Sportową Polskiego Radia. Pracował w niej do kwietnia 1982 roku, kiedy to przeszedł na emeryturę. W tym okresie przez rok (1969-1970) pracował w TVP. Swoje felietony zamieszczał jeszcze na łamach "Kultury", jeszcze do niedawna komentował imprezy tenisowe na antenach TV Polsat.

Bohdan Tomaszewski był sprawozdawcą radiowym z dwunastu (siedmiu letnich i pięciu zimowych) igrzysk olimpijskich - od Melbourne (1956) do Moskwy (1980). Do historii mediów, ale i sportu przeszedł także dzięki wielu porywającym transmisjom z międzypaństwowych meczów lekkoatletycznych i kolejnych kolarskich Wyścigów Pokoju. Jego dziennikarstwo zawsze cechowała troska o eksponowanie wychowawczych walorów sportu. Słowem potrafił jak mało kto "rysować" obraz widowiska sportowego i sylwetki jego bohaterów. Za to cenili go słuchacze - kibice i sami sportowcy.

Za działalność dziennikarską i publicystyczną (był bowiem także autorem kilkunastu książek i scenariuszy filmowych; w kilku zagrał) Bohdan Tomaszewski był wielokrotnie wyróżniany i nagradzany - odznaczeniami państwowymi (m.in. Krzyżem Komandorskim OOP) i sportowymi, nagrodami "Złotego pióra" i "Wawrzynem Olimpijskim PKOl", Złotym (1972) i Diamentowym (1995) Mikrofonem Polskiego Radia.

Rodzinie i Najbliższym Zmarłego Polski Związek Piłki Siatkowej składa wyrazy współczucia.