Kwestionariusz siatkarski - Wojciech Kaźmierczak

Gdyby nie zaczął grać w siatkówkę, to z pewnością podjąłby się jakiejś innej pracy. Według niego doskonały siatkarz to taki, który poderwie grupę ludzi do walki i potrafi ją zjednoczyć na boisku. Dziś na pytania naszego kwestionariusza siatkarskiego odpowiada Wojciech Kaźmierczak.

pzps.pl: Z kim mógłby Pan grać w szóstce bez końca?
Wojciech Kaźmierczak: Nie ma takiego zawodnika. Z każdym z drużyny wchodzimy na boisko i z każdym dobrze się czujemy, bo jesteśmy drużyną i sobie wzajemnie pomagamy. 

- Czego nauczyły Pana sport i siatkówka?
- Na pewno cierpliwości i wytrwałości w dążeniu do celu, bo to jest chyba najważniejsze. Trzeba być cierpliwym - zaczyna się żmudnie od przygotowań do sezonu, a jest to ciężka praca. Jeżeli przychodzi sukces na koniec sezonu to naprawdę jest duża nagroda.

- Jaką Pan dałby radę początkującym siatkarzom?
- Żeby mieli cierpliwość do tego wszystkiego co robią, żeby uwierzyli w siebie. Potrzeba wiele czasu i wyrzeczeń, żeby dojść do jakiegoś poziomu sportowego.

- Jakie są cechy siatkarza doskonałego?
- Nie ma doskonałego siatkarza, ale jeżeli chodzi o najlepszego to taki, który poderwie grupę ludzi do walki, żeby zjednoczyć ją na boisku w trudnych momentach. Potrafi podnieść morale drużyny. Powinien to być człowiek, który się nie załamie i potrafi wyjść z każdej opresji. Aczkolwiek nie ważne jak się wstaje po jakimkolwiek ciosie, ważne co się po tym powstaniu robi dalej.

- Co zmieniłby Pan w swojej sportowej karierze?
- Nic bym nie zmienił, jestem zadowolony z tego w jakim miejscu jestem. Czy to można nazwać karierą? Raczej przygodą z siatkówką.

- Co obecnie robiłby Pan, gdyby nie zajął się siatkówką?
- Pewnie jak wszyscy ludzie podjąłbym się jakiejś normalniej pracy. Na pewno nie pracowałbym w Polsce.

- Czego Pan w sobie nie lubi?
- Jak dążymy do jakiegoś celu to czasami chce się go za szybko złapać. To jest taka główna wada.

- Co Pan w sobie lubi?
- Lubię w sobie szczerość.

- Jaki siatkarski prezent sprawiłby Panu radość?
- Najważniejszym prezentem nie tylko dla siatkarza, ale i dla każdego sportowca jest przede wszystkim zdobywanie złotych medali niezależnie czy się gra w klubie czy reprezentacji. Trzeba dążyć do doskonałości, która jednak w mojej opinii nie istnieje.